حیات فرازمینی ممکن است در طول جهان هستی مانند یک اپیدمی گسترش یابد. شاید این جوابی باشد برای پارادوکس فرمی
اگرچه ما هنوز در پی کشف انواع حیات برروی سیارات دیگر هستیم، اخترشناسان مطمئن هستند که نه تنها می توانیم حیات فرازمینی را کشف کنیم بلکه می توانیم نقشه گسترش آن در گستره جهان را نیز ترسیم کنیم.
نظریه پانسپرمیا (Panspermia) یکی از جذاب ترین نظریه ها در مورد چگونگی تکامل حیات است؛ نظریه پانسپرمیا اعلام می کند که حیات در همه هستی وجود دارد و از سیاره ای به سیاره ای دیگر(همین طور زمین) حرکت می کند، درست مانند یک ویروس. این اتفاق وقتی می افتد که سیاره ای دارای حیات با یک سیارک برخورد می کند و دانه های حیات در جهان دیگر کاشته می شوند (اگرچه فرآیند های دیگری نیز برای این انتقال ارائه شده است). این روند ها همانند خود نظریه موضوعات قابل بحثی باقی می مانده اند، اما اخترشناسان اعتقاد دارند که اکنون می دانند به دنبال چه چیز بگردند.
هنری لین (Henry Lin) و تیمش از مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونیان ( Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics) اعتقاد دارند که اگر بتوانیم نشانه ای از حیات فرازمینی بیابیم، گستره سیارات قابل سکونت نشانی آشکار و غیر قابل انکار برای نظریه پانسپرمیا خواهد بود. آن ها مدلی را ارائه کرده اند که براساس آن حیات به روشی خاص در نظریه پانسپرمیا گسترش خواهد یافت.
نظریه پانسپرمیا
لین، کارشناسی در مرکز اخترفیزیک هاروارد اسمیتسونیان و نویسنده ارشد این مطالعه که توسط مجله اخترشناسی تائید شده است، می گوید:
نظریه پانسپرمیا خیلی متفاوت از یک اپیدمی نیست، اگر ویروسی وجود دارد شما عقیده دارید که یکی از همسایگان شما هم ویروس را خواهد داشت. اگر زمین دانه های حیات را می پراکند، احتمال اینکه همسایه های نزدیک هم نشانه های حیات داشته باشند، وجود دارد.
نشانه های زیستی آینده می توانند پیش بینی های آماری را تایید کنند، حتی با این که احتمال حیات پایین است همچنان نیاز به تاییدات تجربی داریم. در بهترین سناریوی ممکن پیدا کردن فقط 25 سیاره خارج از منظومه شمسی که از نظر زیستی فعال باشند، می تواند نشانه رضایت بخشی از نظریه پانسپرمیا باشد، اما ما همچنان خیلی از پیدا کردن 25 سیاره که از نظر زیستی فعال باشند، دور هستیم.
اینکه حیات در همه هستی مانند یک بیماری گسترش پیدا کند دورنمایی فریبنده است. حیات فرازمینی می تواند مانند یک اپیدمی از یک ستاره میزبان به ستاره میزبان دیگر گسترش یابد. آوی لوب (Avi Loeb) از (CfA) در یک کنفرانس خبری گفت: درواقع کهکشان راه شیری ممکن است در معرض بسته های حیات واقع شود.
اگرچه تاکنون تلسکوپ های ما برای دیدن سیارات دیگر به حد کافی مناسب نیستند و ما باید منتظر نسل جدید تلسکوپ ها باشیم اما همچنان این نیز کافی نخواهد بود. موضوع زمان بحث دیگری است: حیات با چه سرعتی گسترش می یابد و با چه سرعتی تکامل می یابد؟ هنوز این را نمی دانیم. این یک مدل ساده، عالی و قادر به پیش بینی آینده است اما وقتی که درمورد حیات فرازمینی صحبت می کنیم احتیاج به شواهدی بسیار قدرتمند داریم.
خود لین این موضوع را قبول می کند که این هم زیبایی و هم بدی اختر زیست شناسی است: شما می توانید فرضیه پردازی کنید اما هرگز نمی دانید که آیا درست می گویید یا نه.
ببخشید، برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید