ساختنی آموزش ساخت ، بررسی محصولات ، فروشگاه آنلاین !
حیات فرازمینی ممکن است در طول جهان هستی مانند یک اپیدمی‌گسترش یابد. شاید این جوابی باشد برای پارادوکس فرمی
اگرچه ما هنوز در پی کشف انواع حیات برروی سیارات دیگر هستیم، اخترشناسان مطمئن هستند که نه تنها می‌توانیم حیات فرازمینی را کشف کنیم بلکه می‌توانیم نقشه گسترش آن در گستره جهان را نیز ترسیم کنیم.
نظریه پانسپرمیا (Panspermia) یکی از جذاب ترین نظریه‌ها در مورد چگونگی تکامل حیات است؛ نظریه پانسپرمیا اعلام میکند که حیات در همه هستی وجود دارد و از سیاره ای به سیاره ای دیگر(همین طور زمین) حرکت میکند، درست مانند یک ویروس. این اتفاق وقتی می‌افتد که سیاره ای دارای حیات با یک سیارک برخورد میکند و دانه‌های حیات در جهان دیگر کاشته می‌شوند (اگرچه فرآیند‌های دیگری نیز برای این انتقال ارائه شده است). این روند‌ها همانند خود نظریه موضوعات قابل بحثی باقی می‌مانده اند، اما اخترشناسان اعتقاد دارند که اکنون می‌دانند به دنبال چه چیز بگردند.
هنری لین (Henry Lin) و تیمش از مرکز اخترفیزیک‌هاروارد-اسمیتسونیان ( Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics) اعتقاد دارند که اگر بتوانیم نشانه ای از حیات فرازمینی بیابیم، گستره سیارات قابل سکونت نشانی آشکار و غیر قابل انکار برای نظریه پانسپرمیا خواهد بود. آن‌ها مدلی را ارائه کرده اند که براساس آن حیات به روشی خاص در نظریه پانسپرمیا گسترش خواهد یافت.
لین، کارشناسی در مرکز اخترفیزیک‌هاروارد اسمیتسونیان و نویسنده ارشد این مطالعه که توسط مجله اخترشناسی تائید شده است، می‌گوید:
نظریه پانسپرمیا خیلی متفاوت از یک اپیدمی‌نیست، اگر ویروسی وجود دارد شما عقیده دارید که یکی از همسایگان شما هم ویروس را خواهد داشت. اگر زمین دانه‌های حیات را می‌پراکند، احتمال اینکه همسایه‌های نزدیک هم نشانه‌های حیات داشته باشند، وجود دارد.
نشانه‌های زیستی آینده می‌توانند پیش بینی‌های آماری را تایید کنند، حتی با این که احتمال حیات پایین است همچنان نیاز به تاییدات تجربی داریم. در بهترین سناریوی ممکن پیدا کردن فقط 25 سیاره خارج از منظومه شمسی که از نظر زیستی فعال باشند، می‌تواند نشانه رضایت بخشی از نظریه پانسپرمیا باشد، اما ما همچنان خیلی از پیدا کردن 25 سیاره که از نظر زیستی فعال باشند، دور هستیم.
اینکه حیات در همه هستی مانند یک بیماری گسترش پیدا کند دورنمایی فریبنده است. حیات فرازمینی می‌تواند مانند یک اپیدمی‌از یک ستاره میزبان به ستاره میزبان دیگر گسترش یابد. آوی لوب (Avi Loeb) از (CfA) در یک کنفرانس خبری گفت: درواقع کهکشان راه شیری ممکن است در معرض بسته‌های حیات واقع شود.
اگرچه تاکنون تلسکوپ‌های ما برای دیدن سیارات دیگر به حد کافی مناسب نیستند و ما باید منتظر نسل جدید تلسکوپ‌ها باشیم اما همچنان این نیز کافی نخواهد بود. موضوع زمان بحث دیگری است: حیات با چه سرعتی گسترش می‌یابد و با چه سرعتی تکامل می‌یابد؟ هنوز این را نمی‌دانیم. این یک مدل ساده، عالی و قادر به پیش بینی آینده است اما وقتی که درمورد حیات فرازمینی صحبت می‌کنیم احتیاج به شواهدی بسیار قدرتمند داریم.
خود لین این موضوع را قبول میکند که این هم زیبایی و هم بدی اختر زیست شناسی است: شما می‌توانید فرضیه پردازی کنید اما هرگز نمی‌دانید که آیا درست می‌گویید یا نه.
